Frå Mehrens arkiv

Stein Mehren var berre eit par – tre år då far hans, ein lege og tannlege, døydde. Han vart adoptert av stefar sin, og vaks opp i Oslo, studerte der filosofi, før han tok engelsk språk og litteratur i Camebridge, og biologi i Munchen. Då han var 25, debuterte han som lyrikar med Gjennom stillheten en natt, som vart fulgt av m.a. Hildring i speil (1961), Alene med en himmel (1962), Mot en verden av lys (1963, Kritikerprisen), Gobelin Europa(1965), Tids Alder (1966), diktsyklusen Aurora Det Niende Mørke (1969), Dikt for enhver som våger (1973), Menneske bær ditt bilde frem (1975), Det trettende stjernebilde (1977), Vintersolhverv (1979), Den usynlige regnbuen(1981), Timenes time (1983), Corona. Formørkelsen og dens lys (1986), Det andre lyset (1989), Nattsol (1992), Evighet, vårt flyktigste stoff (1994), Hotel Memory (1996), Nattmaskin (1998), Ark (2000), Den siste ildlender (2002),Imperiet lukker seg (2004), Anrop fra en mørk stjerne (2006), I stillhetens hus(2007), Ordre (2008) samt Samlede dikt 1960–67 (1982). Mehren er òg billedkunstner, og har sia 1983 hatt statens æresstipend.